ျခားနားရင္ခြင္........
“ကုိ ကေလ ျဖဴစင္ေနတဲ ့ပန္းတစ္ပြင့္ကုိ ခူးရမွာထက္၊
လွပလြန္းလုိ ့ ခူးဆြတ္ သြားျပီျဖစ္တဲ ့ပန္းကုိ အရ ယူျပီး
ကုိယ့္ရင္ခြင္မွာ ဘယ္လုိလန္းဆန္းေစမလဲဆုိတာကုိပဲ
စိတ္ကူးရင္ခဲ့တာ။ ဟားဟား…ကုိ က ေတာ္ေတာ္ေၾကာင္
တယ္ေနာ္….ပန္းဆု…”
ကြ်န္မ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးသည္လည္းမဟုတ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ လည္းမဟုတ္။
အိပ္ယာ ႏုိးခါနီး မသိတသိ အခ်ိန္ကေလးမွာ ပါးျပင္က ႏူးည့ံတဲ ့အထိအေတြ
့တစ္ခုကုိ ခံစားရင္းက သာယာၾကည္ႏူးေနမိသည္။ ေမာင့္ရင္ ခြင္မွာ
ကြ်န္မပါးေလးအပ္ထားရတဲ ့အရသာဟာ တ ကယ္ကုိ ရစ္မူးဖြယ္ရာျဖစ္လုိ ့ေနသည္။
ေမာင့္ ရင္ခြင္မွာအဲ ဒီ လုိမွိန္းေနရင္းက မ်က္လုံး ေလး
အသာလွန္ျပီးၾကည့္လုိက္ရင္ ေမာင္ ့မ်က္ႏွာ၏ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ႏွင့္ ေမာင့္
ေမးေစ့ သြယ္ ဝုိင္းဝုိင္းကုိ ေတြ ့ရမည္။
အဲဒီလုိအခ်ိန္မွာ ေမာင္မ်ားႏိုးေနရင္ ကြ်န္မကုိျပဳံးျပီး
ၾကည့္ေကာင္းၾကည့္ေနမည္။ အဲဒီ ေနာက္ ေမာင္ကြ်န္မနဖူး ကုိ ႏူးညံ့စြာ
နမ္းရွုိက္မည္။ ေမာင္က ကြ်န္မ ကုိတင္းတင္း ၾကပ္ ၾကပ္ ေပြ ့ဖက္လုိက္တဲ ့အခါ
ကြ်န္မ ကလည္း ေမာင့္ရင္ခြင္ကုိ အသာနမ္းလ်က္ ေမာင့္ကုိ
ျပန္ျပီးဖက္တြယ္မိမည္။ ေမာင့္ရင္ခြင္ဟာ ကြ်န္မအတြက္ ဆြတ္ပ်ံ ့
ၾကည္ႏူးမွဳေတြ တမ္းတ မက္ေမာမွဳေတြနဲ ့ျပည့္ႏွက္လုိ ့ေနသည္။
ကြ်န္မ မ်က္လုံးကုိအသာဖြင့္ျပီး ေမာ့ၾကည့္လုိက္သည္။ ရုတ္တရက္ ကြ်န္မ
ႏွလုံးသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ တုန္လွဳပ္သြား သည္။ ကြ်န္မမ်က္လုံးကုိ အသာေလး
ျပန္မွိတ္ထား လုိက္ရသည္။ ကြ်န္မရင္ခုန္သံကုိ ကြ်န္မ ထိတ္လန္ ့ဖြယ္ရာ
ၾကားေနရသည္။ ကြ်န္မ ရွက္ရြံ ့မွဳေတြ သိမ္ငယ္မွဳေတြ အျပင္ အျပစ္တစ္ခုကုိ
က်ဴးလြန္လိုက္တဲ ့အခါမွာ ခံစားရ တဲ ့စုိးရိမ္ ပူပန္မွဳေတြကုိပါ ေရာေထြးျပီး
ခံစားလုိက္ရသည္။ ကြ်န္မမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး တရွိန္းရွိန္း နဲ ့ ပင္ပူလာ သည္။
ကုိဦး သည္ ကြ်န္မကုိ ညင္သာစြာေပြ ့ဖက္လ်က္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဲျဖစ္သည္။
ကုိဦး၏ အသက္ ရွဴသံကုိ တုိးသက္ ညင္သာစြာ ကြ်န္မၾကားေနရသည္။ ကြ်န္မ
နဖူးျပင္ကုိ ကုိဦး၏ ဝင္ေလ ထြက္ေလမ်ားက ညံ့ညံ့သဲ့သဲ့ တုိးခတ္ ေနသည္။
ကြ်န္မသည္ ေႏြးေထြးလွေသာ ကုိဦး၏ ရင္ခြင္တြင္ တခိုက္ခုိက္တုန္ေအာင္ပင္
ခ်မ္းစိမ့္လာသလုိ ခံ စားေနရေလသည္။ ကြ်န္မ ကုိ ဦး ကုိ စိတ္ထဲမွပင္
အၾကိမ္မ်ားစြာ ေတာင္းပန္ေနမိသည္။ အားလည္းနာမိသည္။
ကုိဦးနဲ ့ကြ်န္မတုိ ့အိမ္ေထာင္သက္ မၾကာေသးပါ။ ကြ်န္မ မူးေဝစြာ
ႏုိးထလာခ်ိန္တြင္ ဤ သုိ ့ေသာ ရွက္ရြံ ့ဖြယ္ ရာခံစားမွဳေတြ ကြ်န္မရဲ
့မသိစိတ္က ေမာင့္အေပၚ စြဲလမ္း တြယ္တာ မွဳ ေတြ သည္ယေန ့ထက္တုိင္ၾကြင္းက်န္ေန
စဲပါလား။ သက္ျပင္းကုိ မသိမသာေလး ခ် လုိက္ရသည္။ ကြ်န္မရင္ေတြ ေလးလံလုိ
့ေနသည္။ ကြ်န္မရွဴ ထုတ္လုိက္ေသာ ေလသည္ အထစ္အေငါ့မ်ားစြာျဖင့္၊ ကြ်န္မ
ရင္ေတြကလည္း လွဳိက္လွဳိက္ခါခါျဖင့္ တုန္ခါ လုိ ့ ေနေလ သည္။
ကြ်န္မခ်စ္သူ ေမာင္သည္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝမွသည္ ကုိဦးႏွင့္ကြ်န္မ လက္မထပ္မီ
တစ္ ႏွစ္အလုိ အခ်ိန္အထိ ကြ်န္ မနဲ ့အတူ အရိပ္လုိရွိေနခဲ့သူျဖစ္သည္။
ကြ်န္မႏွင့္ေမာင္သည္ ခြဲလုိ ့ခြာလုိ ့ မရတဲ ့စုံတြဲ ရယ္ လုိ ့ အေပါင္းအသင္း
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကပင္ ျငဴစူရေလာက္ ေအာင္ တတြဲတြဲႏွင့္ မခြဲႏိုင္မခြာရက္
ခ်စ္ခဲ ့ၾက သူ မ်ား ျဖစ္ခဲ့ ေလသည္။
ကြ်န္မ ေမာင့္၏ ေပ်ာ့အိညဳိေမာင္ေသာဆံပင္ေတြကုိ ခ်စ္သည္။ ေမာင့္ရဲ
့လည္ဂုတ္နား ေရာက္ေနေသာ ဆံပင္ ညဳိညဳိေတြ ျဖီးေပးတဲ ့အခါ ေမာင့္ဆံပင္ေတြဟာ
ဘီးေနာက္သို ့မလုိက္ခ်င္လုိရုန္းထြက္သြားတတ္သည္။ ေမာင့္ မ်က္ဝန္းေတြကုိ
ကြ်န္မၾကည့္မိရင္ ေမာင့္ အဲ ဒီအၾကည့္ေတြ ေခၚရာေနာက္ကုိ ကြ်န္မ
မ်က္စိစုံမိတ္ကာ လုိက္ သြားမိမည္ျဖစ္သည္။ ေမာင္ရယ္ ေသြးလုိက္ရင္ ေတာ့
ကြ်န္မ ရင္ထဲမွာပင္ လွုိက္ကနဲ ျမဴးသြားတတ္သည္။
ကြ်န္မ ခင္ပြန္းကုိဦး တြင္ေတာ့ ေမာင့္မွာလုိ ညုိေမွာင္ေသာဆံပင္ေတြထက္
မဆုိသ ေလာက္ ၾကမ္းရွေသာ၊ အ နည္းငယ္ရွည္လာပါက အဖ်ားတြင္ တြန္
့ေခါက္သြားတတ္ေသာ ဆံပင္းမ်ဳိးသာရွိသည္။ ကြ်န္မ ကုိဦးကုိ ေခါင္း
ေလွ်ာ္ေပးတဲ ့အခါ ကုိဦးက ေမာင့္လုိ ဘယ္ နားေလးကုိ ေတာ့ ႏွိပ္ေပး၊
ဒီနားေတာ့ယားတယ္၊ ဆံပင္ေတြ ကုိ အတင္းၾကီးမျဖီးနဲ ့ေနာ္ လို ့ ကြ်န္မကုိ ဆရာ
မလုပ္ပဲ အသာေလးျငိမ္သက္ေနတတ္သည္။ ကုိဦးဆံပင္ေတြကုိ ျဖီး ေပးတဲ ့အခါ သူ
့ဆံပင္ေတြဟာ ဘီးေနာက္ကုိလုိက္မည္ထက္ ဘီးကုိက်စ္လိမ္၍ ဆြဲထား တတ္ေသာ
ဆံပင္မ်ဳိး ျဖစ္ေလသည္။
ကုိဦး၏ နက္ေမွာင္ေသာမ်က္ဝန္းေတြသည္ ကြ်န္မမ်က္ဝန္းမွသည္ ရင္ထဲအထိ
ထုိးေဖာက္ ျမင္ႏိုင္ေသာမ်က္လုံး မ်ဳိးျဖစ္သည္။ သုိ ့ေသာ္ တည္ၾကည္၍
ၾကင္နာတတ္ေသာ ဒီမ်က္ဝန္း ပုိင္ရွင္တုိ ့သည္ သူတုိ ့ရင္ထဲ ခံစားခ်က္ေတြ ကုိ
တစ္ပါးသူမသိျမင္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္ဖုံး ကြယ္ထားႏိုင္လြန္းၾကသည္။
ေမာင့္ မ်က္ႏွာသည္ ကုိဦးလုိ ေယာက်္ားဆန္လြန္းေသာမ်က္ႏွာ မ်ဳိးမဟုုတ္။
ေမာင့္မ်က္ႏွာ သည္ မုတ္ဆိတ္ ပသုိင္းကင္းစင္လ်က္ ႏုညက္သည္။ ကုိဦး၏
မ်က္ႏွာကေတာ့ ေဒါင့္ခ်ဳိး တုိင္းတြင္ မုတ္ဆိတ္ေမႊးပသုိင္းေမႊး တုိ ့
ကုိစနစ္တက် ရိတ္ပယ္ ထားသျဖင့္ စိမ္းစုိလုိ ့ေန သည္။ ကုိဦးမ်က္ႏွာက
ေမာင့္မ်က္ႏွာလုိ မခ်ိဳေပမယ့္ ကုိဦးရဲ ့ တည္ၾကည္မွဳေတြက ကြ်န္မ ရင္ထဲ မွာ
ယုံၾကည့္အားကုိးမွဳေတြကုိ ေပါက္ပြားလာေစတယ္။
ကြ်န္မေလ ေမာင့္ခ်စ္သူဘဝမွာ ေမာင့္ရဲ့ေခ်ာေမာလွပမွဳေၾကာင့္
ကြ်န္မရင္ခြင္ထဲကေန ေမာင္ထြက္သြားမွာ ကြ်န္ မကိုထားခဲ ့ျပီ ေမာင္ တျခားေသာ
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့ရင္ခြင္ ကုိေရာက္သြားမွာ ရူးသြပ္မတတ္ ပူပင္ခဲ ့ရသည္။
ေမာင္ရဲ ့ ေဖာ္ေရြမွုေတြေၾကာင့္ ကြ်န္မနဲ ့ေမာင္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ရန္ျဖစ္ခဲ ့ရသည္။ ေမာင့္ရင္ခြင္မွာ ရွိစဥ္က ေမာင့္ အခ်စ္ေတြ ထက္
ေမာင့္ကုိဆုံးရွဳံးရမွာကုိ စုိးရမ္ရတဲ ့ခံစားမွဳေတြနဲ ့ပဲ ကြ်န္မစုိးရြ
့ံထိတ္လန္ ့ေနခဲ့ရ သည္။
ေမာင့္ႏွုတ္ခမ္းေတြသည္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ အတြက္ပါးလ်လြန္း သည္။ သုိ
့ေသာ္ ကြ်န္မ အဲဒီေမာင့္ ႏွဳတ္ခမ္းရဲ ့အနမ္းခ်ဳိခ်ဳိေတြေအာက္တြင္
အသိေပ်ာက္လုမတတ္ ရူးသြပ္ မိန္းေမာခဲ ့ရသည္ပဲေလ။ ေမာင့္ရဲ ့ျဖဴႏြဲ ့ တဲ
့ဟန္ပန္ေတြ ၊ ပူေႏြးခ်ဳိျမတဲ ့အနမ္းေတြ၊ ကဗ်ာ ဆန္တဲ ့ေမာင့္စကားေတြ၊
ေမာင္ရယ္ေမာလုိက္ရင္ ကြ်န္မ ဘဝၾကီး တစ္ခုလုံး ျပဳံးေပ်ာ္သြား သလုိ
ေတာင္ခံစားခဲ ့ရသည္။
ကုိဦးက ေမာင့္လုိ မႏူးည့ံပါ။ ေမာင္ဆုိျပေသာသီခ်င္းေတြ မဆုိထားႏွင့္
သူအလြန္ၾကဳိက္ႏွစ္ သက္ပါသည္ ဆုိ ေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိပင္
ေျဖာင့္ေအာင္ဆုိျပတတ္သူမဟုတ္။ ဂီတာတီး ၍ သီခ်င္းဆုိျပ ဖုိ ့ဆုိသည္မွာေတာ့
ကုိဦး ဘဝတြင္ ေတြးေတာင္ေတြးဖူးမည္မဟုတ္ဟု ကြ်န္မထင္သည္။ ေမာင္
ဂီတာတီးျပီးသီခ်င္းဆုိလုိက္ ရင္ ကြ်န္မ ေမာင့္အသံေနာက္သုိ ့စီး
ေမ်ာ၍ပါသြားတတ္သည္။ ေမာင့္ဂီတာတီးေသာ လက္သြယ္သြယ္ေတြသည္ ကြ်န္မ မ်က္ လုံး
ထဲတြင္ ညင္သာစြာကခုန္ေနတဲ ့ကေခ်သည္ေတြလုိ။
ေမာင္မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းလ်က္ သီခ်င္းညည္းေန ပုံသည္
ကြ်န္မမ်က္လုံးထဲမေတာ့ အ ျပစ္ ကင္းေသာ က ေလးတစ္ေယာက္လုိ။ သုိ ့ေသာ္
ကုိဦးရင္ခြင္ကုိမွီႏြဲ ့ရင္း ဗီစီဒီကာရာ အုိေကေတြနားေထာင္ ရတဲ့အခါက်ျပန္
ေတာ့ ကုိဦးက ကြ်န္မဆံပင္ေတြကုိ ညင္ညင္သာ သာ ပြတ္သပ္ေပးေနတတ္သည္။ ကြ်န္မသည္
ကုိဦး၏ အ ၾကင္နာေတြေအာက္တြင္ အျပစ္ ကင္းေသာ ကေလးတစ္ေယာက္လုိ
အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ခဲ ့ပါသည္။
ကြ်န္မ ရူးမတတ္ ခ်စ္လွပါေသာ ေမာင့္ကုိ ထားျပီး ကုိဦးရဲ ့ရင္ခြင္ကုိ
ဘာလုိ ့မ်ား ကြ်န္မခုိ ဝင္ခဲ ့ပါသနည္း။ ကြ်န္ မသူငယ္ခ်င္းအားလုံးက
ဘာျဖစ္လုိ ့လဲ ဟူေသာေမးခြန္းကိုေမး တုိင္း ကြ်န္မ ရင္ေတြနာက်င္ခဲ ့ရသည္။
ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ အရာအားလုံးထက ္ပုိျပီးခ်စ္ခဲ့ပါ သည္။
ေမာင့္မ်က္လုံးေတြကုိခ်စ္သည္။ ေမာင့္အနမ္းေတြကုိ ခ်စ္သည္။ ေမာင့္
ရင္ခြင္ကုိ စြဲလမ္းမိခဲ့သည္။ ေမာင့္ ဂီတေတြ ေမာင့္သီခ်င္းေတြနဲ ့အတူ ကြ်န္မ
ေမာင့္ရင္ခြင္မွာ ေမွး စက္ ခဲ ့ ဖူးသည္။
ေမာင္ ဟာကြ်န္မဘဝမွာ အလုိအပ္ဆုံးလူ၊ ေမာင္ရွိရင္ ကြ်န္မ
တြင္အရာရာျပီးျပည့္စုံသည္။ ကြ်န္မဘဝမွာ ေမာင္ မရွိရင္ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလုိ
့ကြ်န္မသိလုိက္ခ်ိန္မွာ ကြ်န္မကုိ လက္ ထပ္ဖုိ ့ေမာင့္ကုိ ေတာင္းဆုိခဲ ့သည္။
ေမာင္ကြ်န္မရင္ ခြင္ကေန ထြက္သြားခဲ ့ရင္ဟူေသာ စုိးရိမ္မွဳေတြေၾကာင့္
ကြ်န္မအနားမွာ ေမာင္ အျမဲရွိေနေအာင္ ေမာင့္တစ္မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ ျပီး
လက္ထပ္ဖုိ ့ကြ်န္မဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ အကဲခတ္မွားခဲ ့သည္။ ကြ်န္မ ကုိလက္ထပ္ပါလုိ
့ေမာင့္ကုိ ေတာင္းဆုိခ်ိန္မွာ ေမာင္ ဘက္က ျငင္းဆုိမွဳဆုိတာကုိ ကြ်န္မထည့္
မတြက္ခဲ့ဘူးေပ။ ေမာင္ ကသူ ့ကုိအခ်ိန္ေပးပါလုိ ့ေျပာခဲ ့ရင္ေတာင္ ကြ်န္မ
ခြင့္ျပဳလုိက္ဖုိ ့ျပင္ဆင္ခဲ ့ျပီးျပီ။ ကြ်န္မ အထင္ေတြ လြဲမွားခဲ ့ရသည္။
ေမာင္သည္ ကြ်န္မနဲ ့အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ ခဲ ့သည္မွလြဲ၍ ကြ်န္မ ကုိ
လက္ထပ္ေပါင္းသင္းဖုိ ့အသင့္ျဖစ္မေနခဲ့။
ကြ်န္မရင္ေတြ ကုိ တစ္စစီ ဆြဲစုတ္ပစ္လုိက္သလုိပင္ခံစားခဲ ့ရပါသည္။
ေမာင့္ မ်က္လုံးေတြ က ေတာင္းပန္မွုေတြ နဲ ့စုိးထိတ္ေနေပမယ့္ ကြ်န္မ
ေမာင့္ကုိ အားကုိုးတဲ ့စိတ္ေတြကေတာ့ ျပဳိက်ပ်က္ဆီးလုိ ့ကုန္သည္။ ကြ်န္မ အ
သက္ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီ။ မိဘေတြရဲ ့ပူပန္မွဳ ေတြ၊ ကြ်န္မဘဝအတြက္
လုိအပ္ေနေသာ လုံျခံဳမွဳေတြ၊ ေမာင္ႏွင့္ အတူ ဖဝါးေျခထပ္ အတူ ရွိေနခဲ ့တဲ
့အခ်ိန္ကေတြက ကြ်န္မကို လက္ထပ္ဖုိ ့တြန္းပုိ ့လာခဲ ့ျပီေလ။
ေမာင့္မွာ ကြ်န္မကုိ ခ်စ္တဲ ့အခ်စ္ေတြကလြဲရင္ ဘာမွကုိမရွိတာပါလား။
အနည္းဆုံးေတာ့ ကြ်န္မ ယုံၾကည့္ ေအာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ၾကဳိးစားခဲ ့သင့္သည္။
ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ ထားပစ္ခဲ ့ပါသည္။ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မ
ေမာင့္မ်က္ႏွာကုိ မၾကည့္ျဖစ္ခဲ ့။ ေမာင့္မ်က္ဝန္းေတြ ကုိ ျမင္လုိက္ရရင္
ေမာင့္ရဲ ့ေၾကကြဲ မွဳေတြကုိ ရင္ဆုိင္လုိက္ ရရင္ ကြ်န္မရဲ ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္
တံတုိင္းၾကီး တဝုန္းဝုန္း ျပဳိလဲကုန္မွာကုိ ကြ်န္မသိေနခဲ ့၍ ျဖစ္ပါသည္။
“ ပန္းဆု ကုိယ္ခ်စ္တဲ ့သူတစ္ေယာက္ကုိ ေမ့ပစ္ဖုိ ့ဆုိတာ
ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတယ္ဆုိတာ ကုိယ္နားလည္ပါ တယ္။ စိတ္မွာ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ
စြဲလန္းခဲ ့တဲ ့ခံစားခ်က္ေတြကုိ ေဖ်ာက ္ဖ်က္ ျပစ္ရမယ္ လုိ ့ကုိမေျပာပါဘူး။
ပန္း ဆု ကုိနဲ ့လက္ထပ္လုိက္ ရင္ ပန္းဆုကုိ ့ကုိခ်စ္ လာဖုိ ့ကကုိ ့တာဝန္ပဲ။
အတိတ္က ျဖစ္ခဲ ့တာေတြကုိ ပန္း ဆု ေမ့သြားေအာင္ ကုိ အခ်ိန္ ယူျပီး
ၾကဳိးစားမယ္။ ျပီးေတာ့ ပန္းဆုကုိ ေရာ ပန္းဆုရဲ ့ဂုဏ္သိကၡာကုိပါ ကို
ယုံၾကည့္ တယ္။ အဲတာတစ္ခု တည္းနဲ ့ပန္းဆုကို ကုိလက္ထပ္ဖုိ
့ဆုံးျဖတ္လုိက္တာ။”
ကုိဦး မ်က္လုံးေတြက ေမာင့္မ်က္ဝန္းေတြနဲ ့ျခားနားစြာ ယုံၾကည့္မွဳေတြနဲ
့ေတာက္ပေန ခဲ့ သည္။ကြ်န္မနဲ ့ေမာင္ ပတ္သက္ခဲ့သည္တုိ ့ကုိ ကုိဦးက
လ်စ္လ်ဴရွဳေပးႏုိင္ခဲ့သည္။ ကုိဦး ႏွင့္ လက္မထပ္မီ တစ္ႏွစ္တာသည္ ေမာင့္
ရင္ခြင္မွ ေျပးထြက္လာေသာ ကြ်န္မအတြက္ မုန္တုိင္းထန္ထန္ ေလထန္ထန္နဲ
့အရူးတစ္ပုိင္းျဖစ္ခဲ ့ရေသာ ေန ့ ရက္မ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။ ေမာင့္ကုိ
သတိရစိတ္တမ္းတစိတ္ေတြနဲ ့ လမ္းခုလတ္ကေန ျပန္လွည့္သြားရန္ ကြ်န္မ
အၾကိမ္ၾကိမ္ စိတ္ကူးခဲ ့မိသည္။
သုိ ့ေသာ္ ကုိဦး သည္ ပါရမီေကာင္းေသာ ပန္းပုဆရာတစ္ေယာက္လို ကြ်န္မကုိ
ထုဆစ္ ေပးခဲ ့သည္။ ကြ်န္မ ႏြမ္းနယ္ေနခ်ိန္တြင္
ကုိဦးသည္အားေဆးတစ္ခြက္ျဖစ္ခဲ ့သလုိ၊ ေၾက ကြဲ နာက်င္ေနခ်ိန္တြင္ ကြ်န္မ
အေယာင္ ေယာင္အမွားမွားနဲ ့ ေခါင္းထားငုိရွဳိက္ခဲ ့ရေသာ ရင္ခြင္ကိုလည္း
ေပးခဲ့သည္။ ကြ်န္မ ေမာင့္ရင္ခြင္ ကထြက္ ခြာလာအျပီး တစ္ႏွစ္အၾကာ တြင္
ကုိဦးႏွင့္လက္ထပ္ခဲ ့ပါသည္။
ကြ်န္မ၏ မဂၤလာဦးေန ့ရက္မ်ားသည္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလုိခ်င္ေလာက္ေအာင္
ခါးသီးနာ က်င္မွဳမ်ားႏွင့္ ျပည့္သိပ္လုိ ့ေနသည္။ သုိ ့ေသာ္ ကုိဦး ၏
ရင္ခြင္သည္ ကြ်န္မ အတြက္ အာ ဟာရျဖစ္စရာ ပ်ားသကာေတြ၊ ကြ်န္မအေမာေျပ
ေသာက္သုံးစရာ ေရခ်ိဳေအးေတြနဲ ့၊ ေႏြး ေထြးလုံျခဳံမွဳေတြ
ေအးျမသာယာမွဳေတြျဖင့္ ျပည္ႏွက္ ေနခဲ့သည္။
“ကုိ ေလ ဒီတစ္သက္မွာ တစ္ခါမွ မခ်စ္ခဲ ့ဖူးဘူး။ ပန္းဆုကုိ ေမေမ
ေျပာတုန္းက တျခား မိန္းကေလးေတြ လုိပဲ ေအာက္ေမ ့ခဲ ့မိတယ္။ ဒါေပမယ့္
ပန္းဆုကုိေတြ ့ေတာ့ ကုိထင္တာ ေတြ ကတျခားစီပဲကြ။ ပန္းဆု ကုိ ကုိခ်စ္မိ
သြားတာ ဘယ္တုန္းကမွန္းေတာင္မသိဘူး။ ဟားဟား…ကုိသိတဲ့အခ်ိန္မွာ ပန္းဆုက
ကုိယ့္ဇနီးျဖစ္ေနျပီဗ်ာ..”
ကုိဦးရဲ ့ကမာၻမွာ ကြ်န္မေပ်ာ္လာပါသည္။ ကြ်န္မ
ဟာပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ကုိဦးဟာ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ ေယာက္ လုိ ပန္းေတြကုိ
ပြင့္လန္းေစသူျဖစ္သည္။ ေမာင့္ရဲ ့ရင္ခုန္ လွုိက္ ေမာ ဖြယ္ရာ ရင္ခြင္တြင္
ကြ်န္မေပ်ာ္ ရႊင္ ခဲ ့သလုိ ကုိဦး၏ ေႏြးေထြးလုံျခဳံေသာရင္ခြင္တြင္
ကြ်န္မျပဳံးလာႏုိင္ခဲ ့ျပီ။ ဒါေပမယ့္ကုိဦး ကုိ ကြ်န္မ ေတာင္းပန္ရ ဦးမည္။
မုိးလင္းတုိင္း အိပ္ရာႏိုးတုိင္း ကြ်န္မသတိရ သင့္သည့္သူမွာ
ကုိဦးျဖစ္ေနသင့္ပါလ်က္နဲ ့ကုိဦးရင္ခြင္မွာ အိပ္စက္ လ်က္
တပါးေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ ရင္ခြင္ကုိ (မသိစိတ္နဲ ့ျဖစ္ေစ)တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ေနေသာ
ကြ်န္မသည္ ကုိဦး၏ ရင့္က်က္တည္ၾကည္မွု နား လည္ခြင့္လႊတ္မွဳမ်ားေအာက္တြင္
သိမ္ငယ္ေနမိသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမိန္းမတစ္ ေယာက္ အေနျဖင့္ တစ္ပါးေသာ
ေယက်္ားကုိ ကာမပုိင္ရွိလ်က္က အိပ္မက္ မက္ျခင္းသည္ ပင္ အျပစ္
ကားၾကီးမားလွျပီျဖစ္သည္။ ကုိဦး ခြင့္လႊတ္ေနပါေစဦးေတာ့ ကြ်န္မ ကုိ ကြ်န္မ
ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္။
“ ကုိ ကအသစ္အဆန္း လုပ္ရတာ သေဘာက်တယ္ ပန္းဆုရဲ ့။ ကုိေလ လြန္ခဲ ့တဲ
့တစ္ႏွစ္ ေလာက္က ဥယ်ာဥ္တစ္ခု စျပီးစုိက္ပ်ဳးိခဲ ့တယ္။ ကိုစုိက္ပ်ဳိးတဲ
့ဥယ်ာဥ္က အသီး အပြင့္ ေတြ နဲ ့ေဝေဝဆာဆာ ျဖစ္လာမယ္ဆုိတာ ကုိယုံ ၾကည္ခဲ့တယ္။
ကုိ ကေလ ျဖဴစင္ေနတဲ ့ပန္းတစ္ပြင့္ကုိ ခူးရမွာထက္၊ လွပလြန္းလုိ
့ခူးဆြတ္သြားျပီျဖစ္တဲ ့ပန္းကုိ အရ ယူျပီး ကုိယ့္ ရင္ခြင္မွာ
ဘယ္လုိလန္းဆန္းေစမလဲဆုိတာကုိပဲ စိတ္ကူးရင္ခဲ့တာ။ ဟားဟား…ကုိ က ေတာ္
ေတာ္ေၾကာင္တယ္ေနာ္….ပန္းဆု…”
ကုိဦး ၏ခြင့္လႊတ္နားလည္ေသာ၊ ေနေရာင္ေၾကာင့္ ႏြမ္းနယ္ေနေသာ ပန္းလုိ
ကြ်န္မကုိ၊ လေရာင္လုိေအးျမ သာ ယာမွဳေတြေပးခဲ့ေသာ၊ အၾကင္နာေတြေၾကာင့္
ေမာင့္ကုိ တမ္းတ စိတ္ေတြသည္ တျဖည္းျဖည္း ေမွး မိန္လာပါျပီ။ ဒါေပမယ့္
ေမာင္ရယ္ ေမာင့္ကုိ လမ္းခြဲ ထြက္ခြာဖုိ ့ဆုံးျဖတ္လုိက္တုန္းက ေျပာရတာလြယ္ကူ
သ ေလာက္ ေမာင့္ ကုိ ေမ့ဖုိ ့က ေတာ့ ကုိဦး သာ ဒီေလာက္ နားလည္မေပးခဲ
့ရင္ကြ်န္မ ေသပင္ေသသြားႏုိင္ ေလာက္ ေအာင္ ခက္ခဲ ေလးလံခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္မ ကုိဦး ရင္ခြင္မွာ (ကုိဦးရင္ခြင္ပါလားဟူေသာ အသိစိတ္ျဖင့္)
ကုိဦး၏ စိမ္းညဳိညဳိေမး ဖ်ားကုိ အသာနမ္း လုိက္ မိပါသည္။ ကြ်န္မ ႏွုတ္ခမ္း၏
အထိအေတြ ့ေၾကာင့္ ျပဳံးရႊင္စြာ ႏိုး ထလာေသာ ကုိဦးက ကြ်န္မကုိ အထူး တဆန္း
ငုံ ့ၾကည့္သည္။ သူ ့ဇနီး ကြ်န္မ ဒီကေန ့ထူးျခားေနတယ္ဆုိတာ ကုိဦးသိသည္ေပါ့။
ကြ်န္မ ရွက္ရြံ ့စြာ ကုိဦးရင္ ထဲသုိ ့ေခါင္းထုိးခါ ကြ်န္မပါးႏွင့္
ထိကပ္လုိက္မိသည္။ ကုိဦး ရင္က ေႏြးေထြးေနသည္။ ကုိဦးရင္ခုန္ သံ က
တုိးသက္သက္ မွန္စြာၾကားေနရသည္။ ကုိဦးရင္ခြင္ ၏ ေႏြးေထြးမွုက
ကြ်န္မပါးျပင္မွသည္ တစ္ကုိယ္လုံး သုိ ့ ပ်ံ ့ႏွံ ့သြားေလသည္။
ကုိဦး ကကြ်န္မကုိ ခပ္တင္းတင္းဖက္တြယ္လုိက္ျပီး
လွုိက္ဖုိစြာရယ္ေမာလုိက္သည္။ ကြ်န္မ ရယ္သံေတြက လည္း ကုိဦး ရယ္သံနဲ
့အတူစည္းခ်က္က်စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ ကုိဦးကုိ ေက်ာ္၍ ျပတင္းတံခါးဆီမွ
ဝင္လာေသာ ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြး ေတြသည္ ကုိဦး ရင္ခြင္ႏွင့္ အျပဳိင္
ေတာက္ပေႏြးေထြးလို ့ေနသည္။ ကြ်န္မနဖူးကုိ ကုိဦးက ညင္သာစြာ နမ္းရွုိက္လုိက္
သည္။ ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ ေတာင့္တမိခဲ့ေသာ နံနက္ခင္းအခ်ိန္မ်ားသည္ ဤ နံနက္
ခင္းတြင္ ဆုံးခန္းသုိ ့တုိင္ခဲ ့ေလျပီတည္း။
လွပလြန္းလုိ ့ ခူးဆြတ္ သြားျပီျဖစ္တဲ ့ပန္းကုိ အရ ယူျပီး
ကုိယ့္ရင္ခြင္မွာ ဘယ္လုိလန္းဆန္းေစမလဲဆုိတာကုိပဲ
စိတ္ကူးရင္ခဲ့တာ။ ဟားဟား…ကုိ က ေတာ္ေတာ္ေၾကာင္
တယ္ေနာ္….ပန္းဆု…”
ကြ်န္မ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏိုးသည္လည္းမဟုတ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ လည္းမဟုတ္။
အိပ္ယာ ႏုိးခါနီး မသိတသိ အခ်ိန္ကေလးမွာ ပါးျပင္က ႏူးည့ံတဲ ့အထိအေတြ
့တစ္ခုကုိ ခံစားရင္းက သာယာၾကည္ႏူးေနမိသည္။ ေမာင့္ရင္ ခြင္မွာ
ကြ်န္မပါးေလးအပ္ထားရတဲ ့အရသာဟာ တ ကယ္ကုိ ရစ္မူးဖြယ္ရာျဖစ္လုိ ့ေနသည္။
ေမာင့္ ရင္ခြင္မွာအဲ ဒီ လုိမွိန္းေနရင္းက မ်က္လုံး ေလး
အသာလွန္ျပီးၾကည့္လုိက္ရင္ ေမာင္ ့မ်က္ႏွာ၏ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ႏွင့္ ေမာင့္
ေမးေစ့ သြယ္ ဝုိင္းဝုိင္းကုိ ေတြ ့ရမည္။
အဲဒီလုိအခ်ိန္မွာ ေမာင္မ်ားႏိုးေနရင္ ကြ်န္မကုိျပဳံးျပီး
ၾကည့္ေကာင္းၾကည့္ေနမည္။ အဲဒီ ေနာက္ ေမာင္ကြ်န္မနဖူး ကုိ ႏူးညံ့စြာ
နမ္းရွုိက္မည္။ ေမာင္က ကြ်န္မ ကုိတင္းတင္း ၾကပ္ ၾကပ္ ေပြ ့ဖက္လုိက္တဲ ့အခါ
ကြ်န္မ ကလည္း ေမာင့္ရင္ခြင္ကုိ အသာနမ္းလ်က္ ေမာင့္ကုိ
ျပန္ျပီးဖက္တြယ္မိမည္။ ေမာင့္ရင္ခြင္ဟာ ကြ်န္မအတြက္ ဆြတ္ပ်ံ ့
ၾကည္ႏူးမွဳေတြ တမ္းတ မက္ေမာမွဳေတြနဲ ့ျပည့္ႏွက္လုိ ့ေနသည္။
ကြ်န္မ မ်က္လုံးကုိအသာဖြင့္ျပီး ေမာ့ၾကည့္လုိက္သည္။ ရုတ္တရက္ ကြ်န္မ
ႏွလုံးသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ တုန္လွဳပ္သြား သည္။ ကြ်န္မမ်က္လုံးကုိ အသာေလး
ျပန္မွိတ္ထား လုိက္ရသည္။ ကြ်န္မရင္ခုန္သံကုိ ကြ်န္မ ထိတ္လန္ ့ဖြယ္ရာ
ၾကားေနရသည္။ ကြ်န္မ ရွက္ရြံ ့မွဳေတြ သိမ္ငယ္မွဳေတြ အျပင္ အျပစ္တစ္ခုကုိ
က်ဴးလြန္လိုက္တဲ ့အခါမွာ ခံစားရ တဲ ့စုိးရိမ္ ပူပန္မွဳေတြကုိပါ ေရာေထြးျပီး
ခံစားလုိက္ရသည္။ ကြ်န္မမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး တရွိန္းရွိန္း နဲ ့ ပင္ပူလာ သည္။
ကုိဦး သည္ ကြ်န္မကုိ ညင္သာစြာေပြ ့ဖက္လ်က္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဲျဖစ္သည္။
ကုိဦး၏ အသက္ ရွဴသံကုိ တုိးသက္ ညင္သာစြာ ကြ်န္မၾကားေနရသည္။ ကြ်န္မ
နဖူးျပင္ကုိ ကုိဦး၏ ဝင္ေလ ထြက္ေလမ်ားက ညံ့ညံ့သဲ့သဲ့ တုိးခတ္ ေနသည္။
ကြ်န္မသည္ ေႏြးေထြးလွေသာ ကုိဦး၏ ရင္ခြင္တြင္ တခိုက္ခုိက္တုန္ေအာင္ပင္
ခ်မ္းစိမ့္လာသလုိ ခံ စားေနရေလသည္။ ကြ်န္မ ကုိ ဦး ကုိ စိတ္ထဲမွပင္
အၾကိမ္မ်ားစြာ ေတာင္းပန္ေနမိသည္။ အားလည္းနာမိသည္။
ကုိဦးနဲ ့ကြ်န္မတုိ ့အိမ္ေထာင္သက္ မၾကာေသးပါ။ ကြ်န္မ မူးေဝစြာ
ႏုိးထလာခ်ိန္တြင္ ဤ သုိ ့ေသာ ရွက္ရြံ ့ဖြယ္ ရာခံစားမွဳေတြ ကြ်န္မရဲ
့မသိစိတ္က ေမာင့္အေပၚ စြဲလမ္း တြယ္တာ မွဳ ေတြ သည္ယေန ့ထက္တုိင္ၾကြင္းက်န္ေန
စဲပါလား။ သက္ျပင္းကုိ မသိမသာေလး ခ် လုိက္ရသည္။ ကြ်န္မရင္ေတြ ေလးလံလုိ
့ေနသည္။ ကြ်န္မရွဴ ထုတ္လုိက္ေသာ ေလသည္ အထစ္အေငါ့မ်ားစြာျဖင့္၊ ကြ်န္မ
ရင္ေတြကလည္း လွဳိက္လွဳိက္ခါခါျဖင့္ တုန္ခါ လုိ ့ ေနေလ သည္။
ကြ်န္မခ်စ္သူ ေမာင္သည္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝမွသည္ ကုိဦးႏွင့္ကြ်န္မ လက္မထပ္မီ
တစ္ ႏွစ္အလုိ အခ်ိန္အထိ ကြ်န္ မနဲ ့အတူ အရိပ္လုိရွိေနခဲ့သူျဖစ္သည္။
ကြ်န္မႏွင့္ေမာင္သည္ ခြဲလုိ ့ခြာလုိ ့ မရတဲ ့စုံတြဲ ရယ္ လုိ ့ အေပါင္းအသင္း
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကပင္ ျငဴစူရေလာက္ ေအာင္ တတြဲတြဲႏွင့္ မခြဲႏိုင္မခြာရက္
ခ်စ္ခဲ ့ၾက သူ မ်ား ျဖစ္ခဲ့ ေလသည္။
ကြ်န္မ ေမာင့္၏ ေပ်ာ့အိညဳိေမာင္ေသာဆံပင္ေတြကုိ ခ်စ္သည္။ ေမာင့္ရဲ
့လည္ဂုတ္နား ေရာက္ေနေသာ ဆံပင္ ညဳိညဳိေတြ ျဖီးေပးတဲ ့အခါ ေမာင့္ဆံပင္ေတြဟာ
ဘီးေနာက္သို ့မလုိက္ခ်င္လုိရုန္းထြက္သြားတတ္သည္။ ေမာင့္ မ်က္ဝန္းေတြကုိ
ကြ်န္မၾကည့္မိရင္ ေမာင့္ အဲ ဒီအၾကည့္ေတြ ေခၚရာေနာက္ကုိ ကြ်န္မ
မ်က္စိစုံမိတ္ကာ လုိက္ သြားမိမည္ျဖစ္သည္။ ေမာင္ရယ္ ေသြးလုိက္ရင္ ေတာ့
ကြ်န္မ ရင္ထဲမွာပင္ လွုိက္ကနဲ ျမဴးသြားတတ္သည္။
ကြ်န္မ ခင္ပြန္းကုိဦး တြင္ေတာ့ ေမာင့္မွာလုိ ညုိေမွာင္ေသာဆံပင္ေတြထက္
မဆုိသ ေလာက္ ၾကမ္းရွေသာ၊ အ နည္းငယ္ရွည္လာပါက အဖ်ားတြင္ တြန္
့ေခါက္သြားတတ္ေသာ ဆံပင္းမ်ဳိးသာရွိသည္။ ကြ်န္မ ကုိဦးကုိ ေခါင္း
ေလွ်ာ္ေပးတဲ ့အခါ ကုိဦးက ေမာင့္လုိ ဘယ္ နားေလးကုိ ေတာ့ ႏွိပ္ေပး၊
ဒီနားေတာ့ယားတယ္၊ ဆံပင္ေတြ ကုိ အတင္းၾကီးမျဖီးနဲ ့ေနာ္ လို ့ ကြ်န္မကုိ ဆရာ
မလုပ္ပဲ အသာေလးျငိမ္သက္ေနတတ္သည္။ ကုိဦးဆံပင္ေတြကုိ ျဖီး ေပးတဲ ့အခါ သူ
့ဆံပင္ေတြဟာ ဘီးေနာက္ကုိလုိက္မည္ထက္ ဘီးကုိက်စ္လိမ္၍ ဆြဲထား တတ္ေသာ
ဆံပင္မ်ဳိး ျဖစ္ေလသည္။
ကုိဦး၏ နက္ေမွာင္ေသာမ်က္ဝန္းေတြသည္ ကြ်န္မမ်က္ဝန္းမွသည္ ရင္ထဲအထိ
ထုိးေဖာက္ ျမင္ႏိုင္ေသာမ်က္လုံး မ်ဳိးျဖစ္သည္။ သုိ ့ေသာ္ တည္ၾကည္၍
ၾကင္နာတတ္ေသာ ဒီမ်က္ဝန္း ပုိင္ရွင္တုိ ့သည္ သူတုိ ့ရင္ထဲ ခံစားခ်က္ေတြ ကုိ
တစ္ပါးသူမသိျမင္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္ဖုံး ကြယ္ထားႏိုင္လြန္းၾကသည္။
ေမာင့္ မ်က္ႏွာသည္ ကုိဦးလုိ ေယာက်္ားဆန္လြန္းေသာမ်က္ႏွာ မ်ဳိးမဟုုတ္။
ေမာင့္မ်က္ႏွာ သည္ မုတ္ဆိတ္ ပသုိင္းကင္းစင္လ်က္ ႏုညက္သည္။ ကုိဦး၏
မ်က္ႏွာကေတာ့ ေဒါင့္ခ်ဳိး တုိင္းတြင္ မုတ္ဆိတ္ေမႊးပသုိင္းေမႊး တုိ ့
ကုိစနစ္တက် ရိတ္ပယ္ ထားသျဖင့္ စိမ္းစုိလုိ ့ေန သည္။ ကုိဦးမ်က္ႏွာက
ေမာင့္မ်က္ႏွာလုိ မခ်ိဳေပမယ့္ ကုိဦးရဲ ့ တည္ၾကည္မွဳေတြက ကြ်န္မ ရင္ထဲ မွာ
ယုံၾကည့္အားကုိးမွဳေတြကုိ ေပါက္ပြားလာေစတယ္။
ကြ်န္မေလ ေမာင့္ခ်စ္သူဘဝမွာ ေမာင့္ရဲ့ေခ်ာေမာလွပမွဳေၾကာင့္
ကြ်န္မရင္ခြင္ထဲကေန ေမာင္ထြက္သြားမွာ ကြ်န္ မကိုထားခဲ ့ျပီ ေမာင္ တျခားေသာ
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့ရင္ခြင္ ကုိေရာက္သြားမွာ ရူးသြပ္မတတ္ ပူပင္ခဲ ့ရသည္။
ေမာင္ရဲ ့ ေဖာ္ေရြမွုေတြေၾကာင့္ ကြ်န္မနဲ ့ေမာင္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ရန္ျဖစ္ခဲ ့ရသည္။ ေမာင့္ရင္ခြင္မွာ ရွိစဥ္က ေမာင့္ အခ်စ္ေတြ ထက္
ေမာင့္ကုိဆုံးရွဳံးရမွာကုိ စုိးရမ္ရတဲ ့ခံစားမွဳေတြနဲ ့ပဲ ကြ်န္မစုိးရြ
့ံထိတ္လန္ ့ေနခဲ့ရ သည္။
ေမာင့္ႏွုတ္ခမ္းေတြသည္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ အတြက္ပါးလ်လြန္း သည္။ သုိ
့ေသာ္ ကြ်န္မ အဲဒီေမာင့္ ႏွဳတ္ခမ္းရဲ ့အနမ္းခ်ဳိခ်ဳိေတြေအာက္တြင္
အသိေပ်ာက္လုမတတ္ ရူးသြပ္ မိန္းေမာခဲ ့ရသည္ပဲေလ။ ေမာင့္ရဲ ့ျဖဴႏြဲ ့ တဲ
့ဟန္ပန္ေတြ ၊ ပူေႏြးခ်ဳိျမတဲ ့အနမ္းေတြ၊ ကဗ်ာ ဆန္တဲ ့ေမာင့္စကားေတြ၊
ေမာင္ရယ္ေမာလုိက္ရင္ ကြ်န္မ ဘဝၾကီး တစ္ခုလုံး ျပဳံးေပ်ာ္သြား သလုိ
ေတာင္ခံစားခဲ ့ရသည္။
ကုိဦးက ေမာင့္လုိ မႏူးည့ံပါ။ ေမာင္ဆုိျပေသာသီခ်င္းေတြ မဆုိထားႏွင့္
သူအလြန္ၾကဳိက္ႏွစ္ သက္ပါသည္ ဆုိ ေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိပင္
ေျဖာင့္ေအာင္ဆုိျပတတ္သူမဟုတ္။ ဂီတာတီး ၍ သီခ်င္းဆုိျပ ဖုိ ့ဆုိသည္မွာေတာ့
ကုိဦး ဘဝတြင္ ေတြးေတာင္ေတြးဖူးမည္မဟုတ္ဟု ကြ်န္မထင္သည္။ ေမာင္
ဂီတာတီးျပီးသီခ်င္းဆုိလုိက္ ရင္ ကြ်န္မ ေမာင့္အသံေနာက္သုိ ့စီး
ေမ်ာ၍ပါသြားတတ္သည္။ ေမာင့္ဂီတာတီးေသာ လက္သြယ္သြယ္ေတြသည္ ကြ်န္မ မ်က္ လုံး
ထဲတြင္ ညင္သာစြာကခုန္ေနတဲ ့ကေခ်သည္ေတြလုိ။
ေမာင္မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းလ်က္ သီခ်င္းညည္းေန ပုံသည္
ကြ်န္မမ်က္လုံးထဲမေတာ့ အ ျပစ္ ကင္းေသာ က ေလးတစ္ေယာက္လုိ။ သုိ ့ေသာ္
ကုိဦးရင္ခြင္ကုိမွီႏြဲ ့ရင္း ဗီစီဒီကာရာ အုိေကေတြနားေထာင္ ရတဲ့အခါက်ျပန္
ေတာ့ ကုိဦးက ကြ်န္မဆံပင္ေတြကုိ ညင္ညင္သာ သာ ပြတ္သပ္ေပးေနတတ္သည္။ ကြ်န္မသည္
ကုိဦး၏ အ ၾကင္နာေတြေအာက္တြင္ အျပစ္ ကင္းေသာ ကေလးတစ္ေယာက္လုိ
အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ခဲ ့ပါသည္။
ကြ်န္မ ရူးမတတ္ ခ်စ္လွပါေသာ ေမာင့္ကုိ ထားျပီး ကုိဦးရဲ ့ရင္ခြင္ကုိ
ဘာလုိ ့မ်ား ကြ်န္မခုိ ဝင္ခဲ ့ပါသနည္း။ ကြ်န္ မသူငယ္ခ်င္းအားလုံးက
ဘာျဖစ္လုိ ့လဲ ဟူေသာေမးခြန္းကိုေမး တုိင္း ကြ်န္မ ရင္ေတြနာက်င္ခဲ ့ရသည္။
ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ အရာအားလုံးထက ္ပုိျပီးခ်စ္ခဲ့ပါ သည္။
ေမာင့္မ်က္လုံးေတြကုိခ်စ္သည္။ ေမာင့္အနမ္းေတြကုိ ခ်စ္သည္။ ေမာင့္
ရင္ခြင္ကုိ စြဲလမ္းမိခဲ့သည္။ ေမာင့္ ဂီတေတြ ေမာင့္သီခ်င္းေတြနဲ ့အတူ ကြ်န္မ
ေမာင့္ရင္ခြင္မွာ ေမွး စက္ ခဲ ့ ဖူးသည္။
ေမာင္ ဟာကြ်န္မဘဝမွာ အလုိအပ္ဆုံးလူ၊ ေမာင္ရွိရင္ ကြ်န္မ
တြင္အရာရာျပီးျပည့္စုံသည္။ ကြ်န္မဘဝမွာ ေမာင္ မရွိရင္ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလုိ
့ကြ်န္မသိလုိက္ခ်ိန္မွာ ကြ်န္မကုိ လက္ ထပ္ဖုိ ့ေမာင့္ကုိ ေတာင္းဆုိခဲ ့သည္။
ေမာင္ကြ်န္မရင္ ခြင္ကေန ထြက္သြားခဲ ့ရင္ဟူေသာ စုိးရိမ္မွဳေတြေၾကာင့္
ကြ်န္မအနားမွာ ေမာင္ အျမဲရွိေနေအာင္ ေမာင့္တစ္မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ ျပီး
လက္ထပ္ဖုိ ့ကြ်န္မဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ အကဲခတ္မွားခဲ ့သည္။ ကြ်န္မ ကုိလက္ထပ္ပါလုိ
့ေမာင့္ကုိ ေတာင္းဆုိခ်ိန္မွာ ေမာင္ ဘက္က ျငင္းဆုိမွဳဆုိတာကုိ ကြ်န္မထည့္
မတြက္ခဲ့ဘူးေပ။ ေမာင္ ကသူ ့ကုိအခ်ိန္ေပးပါလုိ ့ေျပာခဲ ့ရင္ေတာင္ ကြ်န္မ
ခြင့္ျပဳလုိက္ဖုိ ့ျပင္ဆင္ခဲ ့ျပီးျပီ။ ကြ်န္မ အထင္ေတြ လြဲမွားခဲ ့ရသည္။
ေမာင္သည္ ကြ်န္မနဲ ့အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ ခဲ ့သည္မွလြဲ၍ ကြ်န္မ ကုိ
လက္ထပ္ေပါင္းသင္းဖုိ ့အသင့္ျဖစ္မေနခဲ့။
ကြ်န္မရင္ေတြ ကုိ တစ္စစီ ဆြဲစုတ္ပစ္လုိက္သလုိပင္ခံစားခဲ ့ရပါသည္။
ေမာင့္ မ်က္လုံးေတြ က ေတာင္းပန္မွုေတြ နဲ ့စုိးထိတ္ေနေပမယ့္ ကြ်န္မ
ေမာင့္ကုိ အားကုိုးတဲ ့စိတ္ေတြကေတာ့ ျပဳိက်ပ်က္ဆီးလုိ ့ကုန္သည္။ ကြ်န္မ အ
သက္ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီ။ မိဘေတြရဲ ့ပူပန္မွဳ ေတြ၊ ကြ်န္မဘဝအတြက္
လုိအပ္ေနေသာ လုံျခံဳမွဳေတြ၊ ေမာင္ႏွင့္ အတူ ဖဝါးေျခထပ္ အတူ ရွိေနခဲ ့တဲ
့အခ်ိန္ကေတြက ကြ်န္မကို လက္ထပ္ဖုိ ့တြန္းပုိ ့လာခဲ ့ျပီေလ။
ေမာင့္မွာ ကြ်န္မကုိ ခ်စ္တဲ ့အခ်စ္ေတြကလြဲရင္ ဘာမွကုိမရွိတာပါလား။
အနည္းဆုံးေတာ့ ကြ်န္မ ယုံၾကည့္ ေအာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ၾကဳိးစားခဲ ့သင့္သည္။
ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ ထားပစ္ခဲ ့ပါသည္။ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မ
ေမာင့္မ်က္ႏွာကုိ မၾကည့္ျဖစ္ခဲ ့။ ေမာင့္မ်က္ဝန္းေတြ ကုိ ျမင္လုိက္ရရင္
ေမာင့္ရဲ ့ေၾကကြဲ မွဳေတြကုိ ရင္ဆုိင္လုိက္ ရရင္ ကြ်န္မရဲ ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္
တံတုိင္းၾကီး တဝုန္းဝုန္း ျပဳိလဲကုန္မွာကုိ ကြ်န္မသိေနခဲ ့၍ ျဖစ္ပါသည္။
“ ပန္းဆု ကုိယ္ခ်စ္တဲ ့သူတစ္ေယာက္ကုိ ေမ့ပစ္ဖုိ ့ဆုိတာ
ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတယ္ဆုိတာ ကုိယ္နားလည္ပါ တယ္။ စိတ္မွာ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ
စြဲလန္းခဲ ့တဲ ့ခံစားခ်က္ေတြကုိ ေဖ်ာက ္ဖ်က္ ျပစ္ရမယ္ လုိ ့ကုိမေျပာပါဘူး။
ပန္း ဆု ကုိနဲ ့လက္ထပ္လုိက္ ရင္ ပန္းဆုကုိ ့ကုိခ်စ္ လာဖုိ ့ကကုိ ့တာဝန္ပဲ။
အတိတ္က ျဖစ္ခဲ ့တာေတြကုိ ပန္း ဆု ေမ့သြားေအာင္ ကုိ အခ်ိန္ ယူျပီး
ၾကဳိးစားမယ္။ ျပီးေတာ့ ပန္းဆုကုိ ေရာ ပန္းဆုရဲ ့ဂုဏ္သိကၡာကုိပါ ကို
ယုံၾကည့္ တယ္။ အဲတာတစ္ခု တည္းနဲ ့ပန္းဆုကို ကုိလက္ထပ္ဖုိ
့ဆုံးျဖတ္လုိက္တာ။”
ကုိဦး မ်က္လုံးေတြက ေမာင့္မ်က္ဝန္းေတြနဲ ့ျခားနားစြာ ယုံၾကည့္မွဳေတြနဲ
့ေတာက္ပေန ခဲ့ သည္။ကြ်န္မနဲ ့ေမာင္ ပတ္သက္ခဲ့သည္တုိ ့ကုိ ကုိဦးက
လ်စ္လ်ဴရွဳေပးႏုိင္ခဲ့သည္။ ကုိဦး ႏွင့္ လက္မထပ္မီ တစ္ႏွစ္တာသည္ ေမာင့္
ရင္ခြင္မွ ေျပးထြက္လာေသာ ကြ်န္မအတြက္ မုန္တုိင္းထန္ထန္ ေလထန္ထန္နဲ
့အရူးတစ္ပုိင္းျဖစ္ခဲ ့ရေသာ ေန ့ ရက္မ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။ ေမာင့္ကုိ
သတိရစိတ္တမ္းတစိတ္ေတြနဲ ့ လမ္းခုလတ္ကေန ျပန္လွည့္သြားရန္ ကြ်န္မ
အၾကိမ္ၾကိမ္ စိတ္ကူးခဲ ့မိသည္။
သုိ ့ေသာ္ ကုိဦး သည္ ပါရမီေကာင္းေသာ ပန္းပုဆရာတစ္ေယာက္လို ကြ်န္မကုိ
ထုဆစ္ ေပးခဲ ့သည္။ ကြ်န္မ ႏြမ္းနယ္ေနခ်ိန္တြင္
ကုိဦးသည္အားေဆးတစ္ခြက္ျဖစ္ခဲ ့သလုိ၊ ေၾက ကြဲ နာက်င္ေနခ်ိန္တြင္ ကြ်န္မ
အေယာင္ ေယာင္အမွားမွားနဲ ့ ေခါင္းထားငုိရွဳိက္ခဲ ့ရေသာ ရင္ခြင္ကိုလည္း
ေပးခဲ့သည္။ ကြ်န္မ ေမာင့္ရင္ခြင္ ကထြက္ ခြာလာအျပီး တစ္ႏွစ္အၾကာ တြင္
ကုိဦးႏွင့္လက္ထပ္ခဲ ့ပါသည္။
ကြ်န္မ၏ မဂၤလာဦးေန ့ရက္မ်ားသည္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလုိခ်င္ေလာက္ေအာင္
ခါးသီးနာ က်င္မွဳမ်ားႏွင့္ ျပည့္သိပ္လုိ ့ေနသည္။ သုိ ့ေသာ္ ကုိဦး ၏
ရင္ခြင္သည္ ကြ်န္မ အတြက္ အာ ဟာရျဖစ္စရာ ပ်ားသကာေတြ၊ ကြ်န္မအေမာေျပ
ေသာက္သုံးစရာ ေရခ်ိဳေအးေတြနဲ ့၊ ေႏြး ေထြးလုံျခဳံမွဳေတြ
ေအးျမသာယာမွဳေတြျဖင့္ ျပည္ႏွက္ ေနခဲ့သည္။
“ကုိ ေလ ဒီတစ္သက္မွာ တစ္ခါမွ မခ်စ္ခဲ ့ဖူးဘူး။ ပန္းဆုကုိ ေမေမ
ေျပာတုန္းက တျခား မိန္းကေလးေတြ လုိပဲ ေအာက္ေမ ့ခဲ ့မိတယ္။ ဒါေပမယ့္
ပန္းဆုကုိေတြ ့ေတာ့ ကုိထင္တာ ေတြ ကတျခားစီပဲကြ။ ပန္းဆု ကုိ ကုိခ်စ္မိ
သြားတာ ဘယ္တုန္းကမွန္းေတာင္မသိဘူး။ ဟားဟား…ကုိသိတဲ့အခ်ိန္မွာ ပန္းဆုက
ကုိယ့္ဇနီးျဖစ္ေနျပီဗ်ာ..”
ကုိဦးရဲ ့ကမာၻမွာ ကြ်န္မေပ်ာ္လာပါသည္။ ကြ်န္မ
ဟာပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ကုိဦးဟာ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ ေယာက္ လုိ ပန္းေတြကုိ
ပြင့္လန္းေစသူျဖစ္သည္။ ေမာင့္ရဲ ့ရင္ခုန္ လွုိက္ ေမာ ဖြယ္ရာ ရင္ခြင္တြင္
ကြ်န္မေပ်ာ္ ရႊင္ ခဲ ့သလုိ ကုိဦး၏ ေႏြးေထြးလုံျခဳံေသာရင္ခြင္တြင္
ကြ်န္မျပဳံးလာႏုိင္ခဲ ့ျပီ။ ဒါေပမယ့္ကုိဦး ကုိ ကြ်န္မ ေတာင္းပန္ရ ဦးမည္။
မုိးလင္းတုိင္း အိပ္ရာႏိုးတုိင္း ကြ်န္မသတိရ သင့္သည့္သူမွာ
ကုိဦးျဖစ္ေနသင့္ပါလ်က္နဲ ့ကုိဦးရင္ခြင္မွာ အိပ္စက္ လ်က္
တပါးေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ ရင္ခြင္ကုိ (မသိစိတ္နဲ ့ျဖစ္ေစ)တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ေနေသာ
ကြ်န္မသည္ ကုိဦး၏ ရင့္က်က္တည္ၾကည္မွု နား လည္ခြင့္လႊတ္မွဳမ်ားေအာက္တြင္
သိမ္ငယ္ေနမိသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမိန္းမတစ္ ေယာက္ အေနျဖင့္ တစ္ပါးေသာ
ေယက်္ားကုိ ကာမပုိင္ရွိလ်က္က အိပ္မက္ မက္ျခင္းသည္ ပင္ အျပစ္
ကားၾကီးမားလွျပီျဖစ္သည္။ ကုိဦး ခြင့္လႊတ္ေနပါေစဦးေတာ့ ကြ်န္မ ကုိ ကြ်န္မ
ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္။
“ ကုိ ကအသစ္အဆန္း လုပ္ရတာ သေဘာက်တယ္ ပန္းဆုရဲ ့။ ကုိေလ လြန္ခဲ ့တဲ
့တစ္ႏွစ္ ေလာက္က ဥယ်ာဥ္တစ္ခု စျပီးစုိက္ပ်ဳးိခဲ ့တယ္။ ကိုစုိက္ပ်ဳိးတဲ
့ဥယ်ာဥ္က အသီး အပြင့္ ေတြ နဲ ့ေဝေဝဆာဆာ ျဖစ္လာမယ္ဆုိတာ ကုိယုံ ၾကည္ခဲ့တယ္။
ကုိ ကေလ ျဖဴစင္ေနတဲ ့ပန္းတစ္ပြင့္ကုိ ခူးရမွာထက္၊ လွပလြန္းလုိ
့ခူးဆြတ္သြားျပီျဖစ္တဲ ့ပန္းကုိ အရ ယူျပီး ကုိယ့္ ရင္ခြင္မွာ
ဘယ္လုိလန္းဆန္းေစမလဲဆုိတာကုိပဲ စိတ္ကူးရင္ခဲ့တာ။ ဟားဟား…ကုိ က ေတာ္
ေတာ္ေၾကာင္တယ္ေနာ္….ပန္းဆု…”
ကုိဦး ၏ခြင့္လႊတ္နားလည္ေသာ၊ ေနေရာင္ေၾကာင့္ ႏြမ္းနယ္ေနေသာ ပန္းလုိ
ကြ်န္မကုိ၊ လေရာင္လုိေအးျမ သာ ယာမွဳေတြေပးခဲ့ေသာ၊ အၾကင္နာေတြေၾကာင့္
ေမာင့္ကုိ တမ္းတ စိတ္ေတြသည္ တျဖည္းျဖည္း ေမွး မိန္လာပါျပီ။ ဒါေပမယ့္
ေမာင္ရယ္ ေမာင့္ကုိ လမ္းခြဲ ထြက္ခြာဖုိ ့ဆုံးျဖတ္လုိက္တုန္းက ေျပာရတာလြယ္ကူ
သ ေလာက္ ေမာင့္ ကုိ ေမ့ဖုိ ့က ေတာ့ ကုိဦး သာ ဒီေလာက္ နားလည္မေပးခဲ
့ရင္ကြ်န္မ ေသပင္ေသသြားႏုိင္ ေလာက္ ေအာင္ ခက္ခဲ ေလးလံခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္မ ကုိဦး ရင္ခြင္မွာ (ကုိဦးရင္ခြင္ပါလားဟူေသာ အသိစိတ္ျဖင့္)
ကုိဦး၏ စိမ္းညဳိညဳိေမး ဖ်ားကုိ အသာနမ္း လုိက္ မိပါသည္။ ကြ်န္မ ႏွုတ္ခမ္း၏
အထိအေတြ ့ေၾကာင့္ ျပဳံးရႊင္စြာ ႏိုး ထလာေသာ ကုိဦးက ကြ်န္မကုိ အထူး တဆန္း
ငုံ ့ၾကည့္သည္။ သူ ့ဇနီး ကြ်န္မ ဒီကေန ့ထူးျခားေနတယ္ဆုိတာ ကုိဦးသိသည္ေပါ့။
ကြ်န္မ ရွက္ရြံ ့စြာ ကုိဦးရင္ ထဲသုိ ့ေခါင္းထုိးခါ ကြ်န္မပါးႏွင့္
ထိကပ္လုိက္မိသည္။ ကုိဦး ရင္က ေႏြးေထြးေနသည္။ ကုိဦးရင္ခုန္ သံ က
တုိးသက္သက္ မွန္စြာၾကားေနရသည္။ ကုိဦးရင္ခြင္ ၏ ေႏြးေထြးမွုက
ကြ်န္မပါးျပင္မွသည္ တစ္ကုိယ္လုံး သုိ ့ ပ်ံ ့ႏွံ ့သြားေလသည္။
ကုိဦး ကကြ်န္မကုိ ခပ္တင္းတင္းဖက္တြယ္လုိက္ျပီး
လွုိက္ဖုိစြာရယ္ေမာလုိက္သည္။ ကြ်န္မ ရယ္သံေတြက လည္း ကုိဦး ရယ္သံနဲ
့အတူစည္းခ်က္က်စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ ကုိဦးကုိ ေက်ာ္၍ ျပတင္းတံခါးဆီမွ
ဝင္လာေသာ ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြး ေတြသည္ ကုိဦး ရင္ခြင္ႏွင့္ အျပဳိင္
ေတာက္ပေႏြးေထြးလို ့ေနသည္။ ကြ်န္မနဖူးကုိ ကုိဦးက ညင္သာစြာ နမ္းရွုိက္လုိက္
သည္။ ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ ေတာင့္တမိခဲ့ေသာ နံနက္ခင္းအခ်ိန္မ်ားသည္ ဤ နံနက္
ခင္းတြင္ ဆုံးခန္းသုိ ့တုိင္ခဲ ့ေလျပီတည္း။
Comments
Post a Comment