အေၾကာ္.......
ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ငယ္ငယ္ ကသိပ္ဆင္းရဲတာပဲ။
သိတတ္ကတည္းက အေဖဆုိတာကုိ မျမင္ဖူး ဘူး။ အေမရယ္ အစ္ကုိ ၾကီးရယ္ ကြ်န္ေတာ္ရယ္
သုံးေယာက္ အိမ္ ေသး ေသးေလးထဲမွာ ေနၾကတယ္။ကြ်န္ေတာ္ ေရးေတးေတး မွတ္မိ
သေလာက္ သုံးေလးႏွစ္သား ေလာက္က ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တို ့မနက္စာက အျမဲ အ ေၾကာ္
ပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေန ့ လည္စာေတာင္ အ ေၾကာ္နဲ ့ပဲစားၾကတာ။ မနက္ခင္းဆုိ အေမက
ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေၾကြရည္သုတ္ဇလုံေလးထဲ ထ မင္း ၾကမ္းေလးထည့္ ငါးပိရည္အက်န္ေလး
ရွိတဲ ့အခါ ငါးပိရည္နဲ ့၊ မရွိတဲ ့အခါလည္း ဆားေလးျဖဴးလုိ ့ေပါ့။
အေမ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေကြ်းတဲ ့အေၾကာ္က ပဲကပ္ေၾကာ္ ေသးေသးေလး။ အေမေျပာသ
ေလာက္ သိရတာကေတာ့ ဆုိင္ကအဆစ္ေပးလုိက္တာတဲ ့။ အေမ့ အတြက္ ရယ္ အစ္ကုိ
ၾကီးအတြက္ရယ္ ကေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ခုလဲကြ်န္ေတာ္ မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က ေတာ့ အဲဒီအ
ေၾကာ္ေသးေသးေလးပဲ။ အေမက ေျပာတယ္ “ သားေလး စားေနာ္ အင္း ေကာင္းမွေကာင္း
အေၾကာ္ေလးက…..ဒါမွသားကပညာတတ္ၾကီးျဖစ္မွာတဲ ့….”
အေမအဲလုိေျပာရင္ကြ်န္ေတာ္က ပညာတတ္ၾကီးဆုိတာကုိ နားမလည္ေပမယ့္ အေၾကာ္နဲ
့အေမထည့္ ေပးတဲ ့ ထမင္းေလးကုိေတာ့ အကုန္စားပစ္ လုိက္ တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ အသက္
နည္းနည္းေလးၾကီးလာတယ္။ ေလးငါး ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ေရာက္လာေတာ့ လည္း ကြ်န္
ေတာ့္ပန္းကန္ထဲေရာက္ေရာက္လာတဲ ့အေၾကာ္ကေသးေသး ေလးပဲ။ အစ္ကုိၾကီးကုိ အေမ
ေပးတဲ ့အေၾကာ္ကအၾကီးၾကီး။ အစ္ေမက တစ္ခါတစ္ေလ သူစားတဲ ့အေၾကာ္ ၾကီးကုိ တစ္
ဝက္ဖဲ့ဖဲ ့ျပီး ေတာ့ ေတာင္ အစ္ကုိၾကီးပန္းကန္ထဲကုိ ထည့္ထည့္ေပးေသးတာ။
ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္ေတာ့ အေမ့ကုိ ေမးၾကည့္တယ္။
“အေမ… သားအေၾကာ္ကေသးေသးေလး အစ္ကုိၾကီးအေၾကာ္က အၾကီးၾကီးပဲ။ သားက် ေတာ့ ဘာလုိ ့အၾကီး ၾကီးမစားရတာလဲဟင္…”
အဲဒီလုိေမးရင္ အေမက ရယ္ေသြးျပီး…..“ ေအာ္..ဒါလား သားအစ္ကုိၾကီးက
စာေတြအမ်ား ၾကီးက်က္ရတာေလ အဲဒီေတာ့ အေၾကာ္အၾကီးၾကီးစားရတာေပ့ါ။ သားလဲ
စာေတြအမ်ား ၾကီး က်က္ရတဲ ့အခါ အေၾကာ္အၾကီးၾကီးစား
ရမွာေပါ့…ေနာက္အစ္ကုိၾကီးက ပညာတတ္ ၾကီးျဖစ္သြားရင္ သားနဲ ့အေမ့အတြက္ အ
ေၾကာ္အၾကီးၾကီးေတြအ မ်ားၾကီး ဝယ္လာမွာေပါ့ ….” လုိ ့အျမဲေျပာတတ္တယ္။
အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ စာေတြအမ်ားၾကီးက်က္ခ်င္လုိက္တာ။ ဒါဆုိ
အေၾကာ္အၾကီးၾကီး စားရမွာေပါ့ေလဆုိျပီး။ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းတက္ေတာ့
အစ္ကုိၾကီးက တကၠသုိလ္ ေတာင္ တက္ေနျပီ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့အေမ့ရဲ ့မနက္စာက
အေၾကာ္ပဲေပ့ါ။ အစ္ကုိၾကီး ကေတာ့ အိမ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့နဲ ့အတူတူ
အေၾကာ္စားတဲ ့အခါ ရွိသလုိ အေမက ပုိက္ဆံေပးလုိက္တဲ ့အခါ လည္းရွိတယ္။
အစ္ကုိၾကီးကလည္းပညာတတ္ၾကီးမျဖစ္ေသးဘူးလားမသိပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္နဲ ့အေမက အေၾကာ္ေတြအမ်ားၾကီးနဲ ့ထမင္းစားခ်င္လွျပီ။
အေမကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေက်ာင္းမွာစားဖုိ ့ထမင္း ဘူးထည့္ေပးေတာ့လည္း အေၾကာ္က တစ္
ခုတည္းေလ။ ကြ်န္ ေတာ္ အေၾကာ္ကုိၾကဳိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားၾကီးစားခ်င္တာ။
အဲဒီေနာက္ပုိင္းေတာ့ အစ္ကုိၾကီးအိမ္ျပန္လာတာမေတြ ့ေတာ့ဘူး။ အ ေမနဲ
့ကြ်န္ေတာ္ ပဲထမင္းအတူတူ စားရ ေတာ့တယ္။ အေမ ကေတာ့ ျပဳံးျပဳံးပဲ။ အေမလည္း
အစ္ကုိၾကီးဝယ္လာတဲ ့အေၾကာ္ေတြကုိ ကြ်န္ေတာ့္လုိပဲ စားခ်င္ မွာပဲေနာ္။
ကြ်န္ေတာ္ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ အေမဆုံးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အေမ့ကုိ အေၾကာ္ေတြ အ
မ်ားၾကီးမေကြ်းႏိုင္ခဲ ့ပါ ဘူး။ အေမသာ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူစားတဲ ့အထဲ က
အေၾကာ္ေတြဖဲ ့ဖဲ ့ျပီးေကြ်းတာ။ ခုေတာ့အေမလည္းဆုံးပါျပီ။ အစ္ကုိၾကီးကေတာ့
အဲဒီအထိ အိမ္ကုိအေၾကာ္ ေတြ ဝယ္မလာေသးဘူး။ အေမဆုံးတာ ေတာင္ မအားလုိ ့ဆုိျပီး
အသုဘလုိက္မပုိ ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကုိၾကီးကုိနားမလည္ခဲ ့ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ ပညာသင္ေထာက္ပ့ံေၾကးနဲ ့ေက်ာင္းဆက္တက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြလည္း
ကြ်န္ေတာ္စားရတာ ဒီပဲကပ္ေၾကာ္ပဲ။ ဒီလုိနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ ဘြဲ ့ရ အေမ ေျပာသလုိ
ပညာတတ္ ၾကီး ျဖစ္လာတယ္ေပါ့။ မူလတန္းေက်ာင္း ေလး တစ္ေက်ာင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္
ေက်ာင္းဆရာ လုပ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အေၾကာ္ေတြ အမ်ားၾကီးစားရပုံကုိ ေျပာ
ျပရဦးမယ္။ အေမေျပာတာ မွန္လုိက္တာ။
ကြ်န္ေတာ္ ပညာတတ္ၾကီး ျဖစ္ျပီပဲဆုိပါေတာ့။ ေက်ာင္းဆရာ ျဖစ္ေနျပီေလ။
တပည့္ေလး ေတြကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေစ်း ထဲက တပည့္ေလးေတြရဲ ့အေမေတြကပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ကြ်န္ေတာ္စားဖုိ ့အေၾကာ္ေတြယူယူလာေပး၊ ဆရာစားဖုိ ့ဆုိျပီး ထည့္ထည့္
ေပးလုိက္တတ္ၾက တယ္။ တ ျခား အစားေသာက္ေတြလည္းပါတာေပါ့။ ဒီမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အ
ေၾကာ္အေၾကာင္းပဲ ေျပာခ်င္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ ့မွာ အေၾကာ္ေတြျဖင့္
စားေတာင္မႏိုင္ဘူး။
ေက်ာင္းမွာက ေယာက်္ားဆုိလုိ ့ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ပဲရွိတာ။ ေက်ာင္းအုပ္
ဆရာမၾကီး ကအစ သန္ ့ရွင္းေရး အလုပ္သမားအဆုံး မိန္းမခ်ည္းပဲ။ အျမင့္ တက္
ရတာေတြ တစ္ခါ တစ္ေလ ေယာက်္ားေလးလုပ္မွ အဆင္ေျပ မယ့္ ကိစၥေတြဆုိ
ကြ်န္ေတာ္ကပဲ အျမဲလုပ္ေပး ရတာေပ့ါ။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဆရာမေတြက သူတုိ
့အေၾကာ္စားတဲ ့အ ခါ ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ ့အ ေၾကာ္ေတြ ေကြ်းၾကတယ္။ ဆရာသာ မရွိရင္
ဒုကၡဆုိျပီးေလ။
အေမေျပာသလုိေတာ့ ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္၊ ပညာတတ္ၾကီးကလည္း တစ္ေယာက္တည္း ဆုိေတာ့
ပညာတတ္ မေလးတစ္ေယာက္နဲ ့ညားေပါ့။ မူလတန္းကေန အလယ္တန္း အ လယ္ တန္းကေန
အထက္တန္းျပတဲ ့ ေက်ာင္း ဆရာၾကီးျဖစ္လာတာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့ မိန္း မ
ကလည္းကြ်န္ေတာ့္ကုိ မနက္ခင္း ထမင္းၾကမ္း စားတဲ့အခါ အေၾကာ္ ေတြအမ်ားၾကီးနဲ
့ေကြ်းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ဒီပဲကပ္ေၾကာ္ကုိပဲ ခုံ..ခုံမင္းလြန္းပါတယ္။
ျပီးေတာ့ အ ေၾကာ္ စားတုိင္း အေမ့ကုိ သတိရတယ္။ ခုမ်ားသာ အေမရွိရင္ ကြ်န္ေတာ္
့အေၾကာ္ေတြ အကုန္ေကြ်းလုိ ့ရျပီ။
ေဟာ ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ ့မွာ သားေတြ သမီးေတြနဲ ့ျဖစ္လာျပီ။ မနက္ခင္း
ထမင္းၾကမ္း စား တဲ ့အခါသားသမီး ေတြ ေကာ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမကပါ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ
ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ ့အ ေၾကာ္ေတြ ေကြ်းၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ပညာ တတ္ၾကီး ျဖစ္တာနဲ
့မ်ား ဆုိင္သလားမသိဘူး ေနာ္ အေမ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ ့သားသမီး ေတြ စားတဲ
့အေၾကာ္က ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ တုန္းက စားတဲ ့အဆစ္ရတဲ ့အေၾကာ္မဟုတ္ဘူးအေမရဲ ့။
ကြ်န္ေတာ္စားခ်င္ခဲ ့တဲ ့အ ေၾကာ္ အၾကီး ၾကီးေတြ မ်ဳိး ေပါ့။ ဒါလဲကြ်န္ေတာ္
ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္လုိ ့ထင္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးျဖစ္တဲ့ေန ့အစ္ကုိၾကီးဆုံးတယ္။
အေမ ဆုံး တုန္းကေတာင္ အစ္ကုိၾကီး အသုဘ လုိက္မပုိ ့ဘူးေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္
့အတြက္ မဟုတ္ပါ ဘူး ေလ။ အေမ ေမွ်ာ္ေနခဲ ့တယ္ဆုိတာ အစ္ကုိၾကီး မသိတာလား မသိ
ေယာင္ေဆာင္ခဲ ့တာ လား။ အဲဒီ အတြက္ ကြ်န္ ေတာ္ အစ္ကုိ ၾကီး ကုိ
စိတ္မဆုိးပါဘူး။ စိတ္လည္းမနာဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကုိၾကီးကုိနား မလည္ တာ။
အစ္ကုိ ၾကီးလည္း ကြ်န္ေတာ့္လို (အေမ့ေျပာ သလုိေပါ့) ပညာတတ္ၾကီး ပဲေလ။
ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကိုၾကီးဆုံးတာ ၾကားၾကားခ်င္း သြားတယ္။ ပညာတတ္အစ္ကုိၾကီးရဲ
့အသု ဘက အေမ့အသုဘ ေလာက္ေတာင္ လူမရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အိမ္ ကုိ သတင္း လာ ေမးတဲ
့သူ ကလဲ က်ီးနဲ ့ဖုတ္ဖုတ္။ ဘာေတြျဖစ္ သလဲေတာ့ကြ်န္ေတာ္ မစပ္စုေတာ့ပါဘူး။
အစ္ကုိ ၾကီးမိန္းမက ကြ်န္ေတာ္ဘယ္သူဘယ္ဝါ မွန္း ေတာင္မသိဘူး။ လည္ ပင္း
မွာေရႊဆြဲ ၾကဳိး ၾကီး လက္သန္းလုံးေလာက္နဲ ့ငုိေနလုိက္တာမ်ား ကြ်န္ေတာ္ျဖင့္
စိတ္အေတာ္ မခ်မ္း သာ ျဖစ္မိတယ္။
အစ္ကုိၾကီး သားသမီးေတြေတာ့ တစ္ေယာက္မွမေတြ ့ဘူး။ တဆင့္စကား တဆင့္နားနဲ့
အစ္ကုိၾကီး အိမ္ေထာင္ က်တာ သားသမီးေတြရတာ ေတြကို ကြ်န္ ေတာ္ သိတာေပါ့။ သူ
တို ့လည္း အစ္ကုိၾကီးလုိ မအားၾကဘူးထင္ပါတယ္။ ေအာ္ အစ္ကုိၾကီးတစ္ေယာက္ အ
ေၾကာ္အၾကီးၾကီးေတြမွ စားသြားရရွာရဲ ့လားလုိ ့ေတြးေနမိတယ္။ ဒီလုိ နဲ
့ပဲအစ္ကုိၾကီး အ သုဘက တိတ္တိတ္ဆိတ္ပဲ ျပီးသြားတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ အေမေျပာတာကုိ ငယ္ငယ္က နားမလည္ခဲ ့ဘူး။ အေၾကာ္စားခ်င္တာပဲ
သိခဲ့ တယ္။ အစ္ကုိၾကီး အ ေၾကာ္ေတြဝယ္ျပီး အိမ္ျပန္လာတာကုိ ကြ်န္ ေတာ့္လုိပဲ
အေမလည္း ေမွ်ာ္ေနခဲ့မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အစ္ကုိၾကီး ဝယ္ ေကြ်းတဲ့အေၾကာ္ေတြကုိ
အေမ စားမသြားလုိက္ ရရွာဘူး။ ခုေတာ ့ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ပါျပီ။ အေမက အစ္ကို
ၾကီး ေကြ်းတဲ ့အေၾကာ္ေတြ စားခ်င္လို ့အစ္ကုိၾကီး ကုိ အေၾကာ္အၾကီးၾကီးေတြ
ေကြ်းခဲ့တာမွမဟုတ္ပဲ။ အစ္ကို ၾကီး ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္တဲ ့အ ခါ
အေၾကာ္ေတြအမ်ားၾကီးစားရေအာင္ ေကြ်းခဲ့တာကုိးေလ။
အေမက ေတာ့သားႏွစ္ေယာက္ကုိ အေၾကာ္ေတြေၾကြးျပီး ပညာတတ္ၾကီးေတြ ျဖစ္ေစခဲ
့ျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ အေမ ့ အိမ္ကုိ အေၾကာ္ေတြဝယ္ျပီး ျပန္လာခ်င္လုိက္ တာ။ အေမနဲ
့အတူ အ ေၾကာ္ေတြစားျပီး “ အေမ ေရ သားေတာ ့ အေၾကာ္ ေတြစား ျပီး ပညာတတ္ၾကီး
ျဖစ္…. ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္လို ့အေၾကာ္ေတြစားေနရျပီလုိ ့ ေျပာလုိက္ခ်င္ တယ္။”
သိတတ္ကတည္းက အေဖဆုိတာကုိ မျမင္ဖူး ဘူး။ အေမရယ္ အစ္ကုိ ၾကီးရယ္ ကြ်န္ေတာ္ရယ္
သုံးေယာက္ အိမ္ ေသး ေသးေလးထဲမွာ ေနၾကတယ္။ကြ်န္ေတာ္ ေရးေတးေတး မွတ္မိ
သေလာက္ သုံးေလးႏွစ္သား ေလာက္က ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တို ့မနက္စာက အျမဲ အ ေၾကာ္
ပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေန ့ လည္စာေတာင္ အ ေၾကာ္နဲ ့ပဲစားၾကတာ။ မနက္ခင္းဆုိ အေမက
ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေၾကြရည္သုတ္ဇလုံေလးထဲ ထ မင္း ၾကမ္းေလးထည့္ ငါးပိရည္အက်န္ေလး
ရွိတဲ ့အခါ ငါးပိရည္နဲ ့၊ မရွိတဲ ့အခါလည္း ဆားေလးျဖဴးလုိ ့ေပါ့။
အေမ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေကြ်းတဲ ့အေၾကာ္က ပဲကပ္ေၾကာ္ ေသးေသးေလး။ အေမေျပာသ
ေလာက္ သိရတာကေတာ့ ဆုိင္ကအဆစ္ေပးလုိက္တာတဲ ့။ အေမ့ အတြက္ ရယ္ အစ္ကုိ
ၾကီးအတြက္ရယ္ ကေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ခုလဲကြ်န္ေတာ္ မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က ေတာ့ အဲဒီအ
ေၾကာ္ေသးေသးေလးပဲ။ အေမက ေျပာတယ္ “ သားေလး စားေနာ္ အင္း ေကာင္းမွေကာင္း
အေၾကာ္ေလးက…..ဒါမွသားကပညာတတ္ၾကီးျဖစ္မွာတဲ ့….”
အေမအဲလုိေျပာရင္ကြ်န္ေတာ္က ပညာတတ္ၾကီးဆုိတာကုိ နားမလည္ေပမယ့္ အေၾကာ္နဲ
့အေမထည့္ ေပးတဲ ့ ထမင္းေလးကုိေတာ့ အကုန္စားပစ္ လုိက္ တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ အသက္
နည္းနည္းေလးၾကီးလာတယ္။ ေလးငါး ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ေရာက္လာေတာ့ လည္း ကြ်န္
ေတာ့္ပန္းကန္ထဲေရာက္ေရာက္လာတဲ ့အေၾကာ္ကေသးေသး ေလးပဲ။ အစ္ကုိၾကီးကုိ အေမ
ေပးတဲ ့အေၾကာ္ကအၾကီးၾကီး။ အစ္ေမက တစ္ခါတစ္ေလ သူစားတဲ ့အေၾကာ္ ၾကီးကုိ တစ္
ဝက္ဖဲ့ဖဲ ့ျပီး ေတာ့ ေတာင္ အစ္ကုိၾကီးပန္းကန္ထဲကုိ ထည့္ထည့္ေပးေသးတာ။
ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္ေတာ့ အေမ့ကုိ ေမးၾကည့္တယ္။
“အေမ… သားအေၾကာ္ကေသးေသးေလး အစ္ကုိၾကီးအေၾကာ္က အၾကီးၾကီးပဲ။ သားက် ေတာ့ ဘာလုိ ့အၾကီး ၾကီးမစားရတာလဲဟင္…”
အဲဒီလုိေမးရင္ အေမက ရယ္ေသြးျပီး…..“ ေအာ္..ဒါလား သားအစ္ကုိၾကီးက
စာေတြအမ်ား ၾကီးက်က္ရတာေလ အဲဒီေတာ့ အေၾကာ္အၾကီးၾကီးစားရတာေပ့ါ။ သားလဲ
စာေတြအမ်ား ၾကီး က်က္ရတဲ ့အခါ အေၾကာ္အၾကီးၾကီးစား
ရမွာေပါ့…ေနာက္အစ္ကုိၾကီးက ပညာတတ္ ၾကီးျဖစ္သြားရင္ သားနဲ ့အေမ့အတြက္ အ
ေၾကာ္အၾကီးၾကီးေတြအ မ်ားၾကီး ဝယ္လာမွာေပါ့ ….” လုိ ့အျမဲေျပာတတ္တယ္။
အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ စာေတြအမ်ားၾကီးက်က္ခ်င္လုိက္တာ။ ဒါဆုိ
အေၾကာ္အၾကီးၾကီး စားရမွာေပါ့ေလဆုိျပီး။ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းတက္ေတာ့
အစ္ကုိၾကီးက တကၠသုိလ္ ေတာင္ တက္ေနျပီ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့အေမ့ရဲ ့မနက္စာက
အေၾကာ္ပဲေပ့ါ။ အစ္ကုိၾကီး ကေတာ့ အိမ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့နဲ ့အတူတူ
အေၾကာ္စားတဲ ့အခါ ရွိသလုိ အေမက ပုိက္ဆံေပးလုိက္တဲ ့အခါ လည္းရွိတယ္။
အစ္ကုိၾကီးကလည္းပညာတတ္ၾကီးမျဖစ္ေသးဘူးလားမသိပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္နဲ ့အေမက အေၾကာ္ေတြအမ်ားၾကီးနဲ ့ထမင္းစားခ်င္လွျပီ။
အေမကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေက်ာင္းမွာစားဖုိ ့ထမင္း ဘူးထည့္ေပးေတာ့လည္း အေၾကာ္က တစ္
ခုတည္းေလ။ ကြ်န္ ေတာ္ အေၾကာ္ကုိၾကဳိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားၾကီးစားခ်င္တာ။
အဲဒီေနာက္ပုိင္းေတာ့ အစ္ကုိၾကီးအိမ္ျပန္လာတာမေတြ ့ေတာ့ဘူး။ အ ေမနဲ
့ကြ်န္ေတာ္ ပဲထမင္းအတူတူ စားရ ေတာ့တယ္။ အေမ ကေတာ့ ျပဳံးျပဳံးပဲ။ အေမလည္း
အစ္ကုိၾကီးဝယ္လာတဲ ့အေၾကာ္ေတြကုိ ကြ်န္ေတာ့္လုိပဲ စားခ်င္ မွာပဲေနာ္။
ကြ်န္ေတာ္ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ အေမဆုံးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အေမ့ကုိ အေၾကာ္ေတြ အ
မ်ားၾကီးမေကြ်းႏိုင္ခဲ ့ပါ ဘူး။ အေမသာ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သူစားတဲ ့အထဲ က
အေၾကာ္ေတြဖဲ ့ဖဲ ့ျပီးေကြ်းတာ။ ခုေတာ့အေမလည္းဆုံးပါျပီ။ အစ္ကုိၾကီးကေတာ့
အဲဒီအထိ အိမ္ကုိအေၾကာ္ ေတြ ဝယ္မလာေသးဘူး။ အေမဆုံးတာ ေတာင္ မအားလုိ ့ဆုိျပီး
အသုဘလုိက္မပုိ ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကုိၾကီးကုိနားမလည္ခဲ ့ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ ပညာသင္ေထာက္ပ့ံေၾကးနဲ ့ေက်ာင္းဆက္တက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြလည္း
ကြ်န္ေတာ္စားရတာ ဒီပဲကပ္ေၾကာ္ပဲ။ ဒီလုိနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ ဘြဲ ့ရ အေမ ေျပာသလုိ
ပညာတတ္ ၾကီး ျဖစ္လာတယ္ေပါ့။ မူလတန္းေက်ာင္း ေလး တစ္ေက်ာင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္
ေက်ာင္းဆရာ လုပ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အေၾကာ္ေတြ အမ်ားၾကီးစားရပုံကုိ ေျပာ
ျပရဦးမယ္။ အေမေျပာတာ မွန္လုိက္တာ။
ကြ်န္ေတာ္ ပညာတတ္ၾကီး ျဖစ္ျပီပဲဆုိပါေတာ့။ ေက်ာင္းဆရာ ျဖစ္ေနျပီေလ။
တပည့္ေလး ေတြကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေစ်း ထဲက တပည့္ေလးေတြရဲ ့အေမေတြကပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ကြ်န္ေတာ္စားဖုိ ့အေၾကာ္ေတြယူယူလာေပး၊ ဆရာစားဖုိ ့ဆုိျပီး ထည့္ထည့္
ေပးလုိက္တတ္ၾက တယ္။ တ ျခား အစားေသာက္ေတြလည္းပါတာေပါ့။ ဒီမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အ
ေၾကာ္အေၾကာင္းပဲ ေျပာခ်င္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ ့မွာ အေၾကာ္ေတြျဖင့္
စားေတာင္မႏိုင္ဘူး။
ေက်ာင္းမွာက ေယာက်္ားဆုိလုိ ့ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ပဲရွိတာ။ ေက်ာင္းအုပ္
ဆရာမၾကီး ကအစ သန္ ့ရွင္းေရး အလုပ္သမားအဆုံး မိန္းမခ်ည္းပဲ။ အျမင့္ တက္
ရတာေတြ တစ္ခါ တစ္ေလ ေယာက်္ားေလးလုပ္မွ အဆင္ေျပ မယ့္ ကိစၥေတြဆုိ
ကြ်န္ေတာ္ကပဲ အျမဲလုပ္ေပး ရတာေပ့ါ။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဆရာမေတြက သူတုိ
့အေၾကာ္စားတဲ ့အ ခါ ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ ့အ ေၾကာ္ေတြ ေကြ်းၾကတယ္။ ဆရာသာ မရွိရင္
ဒုကၡဆုိျပီးေလ။
အေမေျပာသလုိေတာ့ ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္၊ ပညာတတ္ၾကီးကလည္း တစ္ေယာက္တည္း ဆုိေတာ့
ပညာတတ္ မေလးတစ္ေယာက္နဲ ့ညားေပါ့။ မူလတန္းကေန အလယ္တန္း အ လယ္ တန္းကေန
အထက္တန္းျပတဲ ့ ေက်ာင္း ဆရာၾကီးျဖစ္လာတာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့ မိန္း မ
ကလည္းကြ်န္ေတာ့္ကုိ မနက္ခင္း ထမင္းၾကမ္း စားတဲ့အခါ အေၾကာ္ ေတြအမ်ားၾကီးနဲ
့ေကြ်းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ဒီပဲကပ္ေၾကာ္ကုိပဲ ခုံ..ခုံမင္းလြန္းပါတယ္။
ျပီးေတာ့ အ ေၾကာ္ စားတုိင္း အေမ့ကုိ သတိရတယ္။ ခုမ်ားသာ အေမရွိရင္ ကြ်န္ေတာ္
့အေၾကာ္ေတြ အကုန္ေကြ်းလုိ ့ရျပီ။
ေဟာ ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ ့မွာ သားေတြ သမီးေတြနဲ ့ျဖစ္လာျပီ။ မနက္ခင္း
ထမင္းၾကမ္း စား တဲ ့အခါသားသမီး ေတြ ေကာ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမကပါ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ
ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ ့အ ေၾကာ္ေတြ ေကြ်းၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ပညာ တတ္ၾကီး ျဖစ္တာနဲ
့မ်ား ဆုိင္သလားမသိဘူး ေနာ္ အေမ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ ့သားသမီး ေတြ စားတဲ
့အေၾကာ္က ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ တုန္းက စားတဲ ့အဆစ္ရတဲ ့အေၾကာ္မဟုတ္ဘူးအေမရဲ ့။
ကြ်န္ေတာ္စားခ်င္ခဲ ့တဲ ့အ ေၾကာ္ အၾကီး ၾကီးေတြ မ်ဳိး ေပါ့။ ဒါလဲကြ်န္ေတာ္
ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္လုိ ့ထင္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးျဖစ္တဲ့ေန ့အစ္ကုိၾကီးဆုံးတယ္။
အေမ ဆုံး တုန္းကေတာင္ အစ္ကုိၾကီး အသုဘ လုိက္မပုိ ့ဘူးေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္
့အတြက္ မဟုတ္ပါ ဘူး ေလ။ အေမ ေမွ်ာ္ေနခဲ ့တယ္ဆုိတာ အစ္ကုိၾကီး မသိတာလား မသိ
ေယာင္ေဆာင္ခဲ ့တာ လား။ အဲဒီ အတြက္ ကြ်န္ ေတာ္ အစ္ကုိ ၾကီး ကုိ
စိတ္မဆုိးပါဘူး။ စိတ္လည္းမနာဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကုိၾကီးကုိနား မလည္ တာ။
အစ္ကုိ ၾကီးလည္း ကြ်န္ေတာ့္လို (အေမ့ေျပာ သလုိေပါ့) ပညာတတ္ၾကီး ပဲေလ။
ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကိုၾကီးဆုံးတာ ၾကားၾကားခ်င္း သြားတယ္။ ပညာတတ္အစ္ကုိၾကီးရဲ
့အသု ဘက အေမ့အသုဘ ေလာက္ေတာင္ လူမရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အိမ္ ကုိ သတင္း လာ ေမးတဲ
့သူ ကလဲ က်ီးနဲ ့ဖုတ္ဖုတ္။ ဘာေတြျဖစ္ သလဲေတာ့ကြ်န္ေတာ္ မစပ္စုေတာ့ပါဘူး။
အစ္ကုိ ၾကီးမိန္းမက ကြ်န္ေတာ္ဘယ္သူဘယ္ဝါ မွန္း ေတာင္မသိဘူး။ လည္ ပင္း
မွာေရႊဆြဲ ၾကဳိး ၾကီး လက္သန္းလုံးေလာက္နဲ ့ငုိေနလုိက္တာမ်ား ကြ်န္ေတာ္ျဖင့္
စိတ္အေတာ္ မခ်မ္း သာ ျဖစ္မိတယ္။
အစ္ကုိၾကီး သားသမီးေတြေတာ့ တစ္ေယာက္မွမေတြ ့ဘူး။ တဆင့္စကား တဆင့္နားနဲ့
အစ္ကုိၾကီး အိမ္ေထာင္ က်တာ သားသမီးေတြရတာ ေတြကို ကြ်န္ ေတာ္ သိတာေပါ့။ သူ
တို ့လည္း အစ္ကုိၾကီးလုိ မအားၾကဘူးထင္ပါတယ္။ ေအာ္ အစ္ကုိၾကီးတစ္ေယာက္ အ
ေၾကာ္အၾကီးၾကီးေတြမွ စားသြားရရွာရဲ ့လားလုိ ့ေတြးေနမိတယ္။ ဒီလုိ နဲ
့ပဲအစ္ကုိၾကီး အ သုဘက တိတ္တိတ္ဆိတ္ပဲ ျပီးသြားတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ အေမေျပာတာကုိ ငယ္ငယ္က နားမလည္ခဲ ့ဘူး။ အေၾကာ္စားခ်င္တာပဲ
သိခဲ့ တယ္။ အစ္ကုိၾကီး အ ေၾကာ္ေတြဝယ္ျပီး အိမ္ျပန္လာတာကုိ ကြ်န္ ေတာ့္လုိပဲ
အေမလည္း ေမွ်ာ္ေနခဲ့မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အစ္ကုိၾကီး ဝယ္ ေကြ်းတဲ့အေၾကာ္ေတြကုိ
အေမ စားမသြားလုိက္ ရရွာဘူး။ ခုေတာ ့ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ပါျပီ။ အေမက အစ္ကို
ၾကီး ေကြ်းတဲ ့အေၾကာ္ေတြ စားခ်င္လို ့အစ္ကုိၾကီး ကုိ အေၾကာ္အၾကီးၾကီးေတြ
ေကြ်းခဲ့တာမွမဟုတ္ပဲ။ အစ္ကို ၾကီး ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္တဲ ့အ ခါ
အေၾကာ္ေတြအမ်ားၾကီးစားရေအာင္ ေကြ်းခဲ့တာကုိးေလ။
အေမက ေတာ့သားႏွစ္ေယာက္ကုိ အေၾကာ္ေတြေၾကြးျပီး ပညာတတ္ၾကီးေတြ ျဖစ္ေစခဲ
့ျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ အေမ ့ အိမ္ကုိ အေၾကာ္ေတြဝယ္ျပီး ျပန္လာခ်င္လုိက္ တာ။ အေမနဲ
့အတူ အ ေၾကာ္ေတြစားျပီး “ အေမ ေရ သားေတာ ့ အေၾကာ္ ေတြစား ျပီး ပညာတတ္ၾကီး
ျဖစ္…. ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္လို ့အေၾကာ္ေတြစားေနရျပီလုိ ့ ေျပာလုိက္ခ်င္ တယ္။”
Comments
Post a Comment